Umut Pekin Şiirleri - Şair Umut Pekin

Sevmek seni;
Acida olsa,
kahrinida ceksem,
aciktada olsa elim,ayagim.
Alir sevgini sararim sararim bedenimi.

Özgür degiliz hicbirimiz.
Cünkü cani cekisen insanligimiz,güdülerimizin himayesinde nefes aliyor.
Unutturulan birseyler oluyor, bize bildigimiz gercekler.
Gözlerimiz kör, kulaklarimiz sagirmi? yoksa
Düsündügümüzle, yasadigimiz arasindaki ucurumdan yuvarlanan hiclikleriyiz,bosluklarinda hayatin.
Ihanet ettiklerimiz acaba kendimiz degilmiyiz?

Nasil anlatayim anama.
Soruyorum size.
Ama nasil?
Sadece bir hic oldugumu.
Ve sadece varolustan sonsuzluga uzanan,
Icinde hicbirseyin olmadigi bir zamandan bir baskasina sürüklenen bilinmeyene yolculugumu.

Bir yer var bildigim.
Sonun öte yakasinda.
Umudun dogdugu yerde...
Askiyla ihanetimi bastirdigim,
Sehveti her an topuklarimda,kanat cirparcasina hissettigim.
Tarihi özgürlük tadinda memelerinin ürpertisiyle,

Ana-baci küfür muhtirasi
Didik-didik yoklar kulagimizi.
Icten bir tebessüm.
Bir kizil dokunus.
Bir mars direnen yoldasindan tinsiz.
Yilginlik yok!

Vay can ha vay! ...
Bir kursunun üzerine yürümek ha!
Bak daglar ayaklandi gülüsünde.
Cocuklar gözü yassiz emdiler analarin memelerini.
Martilar kursunsuz ucustu gökyüzünde.

Bu gece Wohnheim suskun.
Elis`le titrestirdim tüm anlari.
Ve ilk defa anladimki.
Sensiz bu gece cok zor gececege benzer.
Ve sensiz yildiz kaymaz.
Karsiki kadinin bebesi,

Bu gecede zaferi,
Seninle kucakladim.
Sevginle.
Bu gecede yenilmeden yasama.
Sensizdim ama,
Sevginsiz degil.

Anlasilamamak ne kötü bir duygu olsa gerek.
Yani,üstüne bastira bastira söylediklerimiz,bize ait olmayan en uzaginda oldugumuz kendiciligimiz.
Kaybettigimiz kendimiz,aslinda yasamda bir hiciz.
Bazen bir kral gibi,keskin ve sert söylemlerimiz,derinliginde kaybolunan bir romanin anekdotlarinda hayat bulan, ic celiskilerine benziyor kendimizin.
Siradanlasma denilen sey ise,bilinc denklemimize ne kadarda zit bir yasamin icinde gezindigimiz.
Hep ayni gazinoda raks eden dansöz gibi.

Yine uyuyamadim.
Nedenmi?
Cünkü cok kizdim uykumu kaciran ve israrla gözlerimi kapamama ragmen,uyumamama sebep olan kizginligin, hangi eksikliklerimden faydalandigini aramaya koyuldum.
Acaba kizdigimiz seyler prensiplerimizlemi? catisiyor.
Bizde bundan dolayimi? tepkiliyiz.
Yoksa ne bileyim kendi bencilligimizdenmi? kiziyoruz.