Umut Işığı Şiiri - Emre Can 5

Bir ses duydum yapayalnız...
kendi içimden geliyordu usulca,
Sanki duvarlara çarpıp geri dönen eski bir adım gibi.
Bu adım o kadar çok şey anlatıyordu' ki, yalnızlık bir kıvılcım oldu, Karanlığın içinde titreyen bir mum gibi
ne sönüyor... ne de tam yanabiliyor
Sanki bu kıvılcım kendimi bulmama yarayacaktı, Ama her ışık bir gölgeyi de peşinde taşırdı, ve ben gölgemi geçemedikçe ışığa dokunamadım simdi ne yapmalıyım devam mı etmeli yoksa gözümü mü kapamalımı...
devam ettim tekrar bir ses geldi bu ses ışıktan geliyordu
acaba bu ışık içimdeki bir umut muydu ona dokunmak istedim ama o uzaklaştı dayanamıyorum artık koşmaya başladım ama ulaşamadım kıvılcım artık yoktu tek diye
bileceğim elveda kendim oldu.