Umut Gürses Şiirleri - Şair Umut Gürses

Kaleme “ Yaz” dedin yazdı herşeyi,
Ol Vakit ismine Ali dediler
Severek Yarattın Ben-i Ademi
Ol Vakit ismine Veli dediler

Çok Resul gönderdin seni bilmeye

Kalmadı itikat , kalmadı ikrar,
Çalışıp çabala kârıda zarar,
Muhabbet eylesen gönlünü yorar
İnsanın mayası bozuldu tutmaz,

Sevginin yerini kin güman aldı,

Kameri eliyle ikiye bölen,
Muhammed Mustafa nebimiz vardır,
Hayber kapısını arşlara salan,
Şükür Şah-ı Merdan Ali’miz vardır,

Fatıma bizlere baştır sultandır,

Öyle bir hal ki bu zalımca döner
Kardeşi kardeşe düşürdün felek
Ele bülbül bize baykuşu konar
Kuzgun gibi leşe düşürdün felek

Ne istersin yetim öksüz kullardan

İşaret almadan davaya düşen
Çırağın, ustayım demesi gibi
Turablık etmeden haddini aşan
Ağızın ham meyve yemesi gibi

Abdal Musa derler bir ulu Pirdi

Duydukların ile amel eyleme
İçi boş haneye götürür seni
Gönlünde olmayan hali söyleme
Yalan söz gümandır bitirir seni

Duyduğun sözleri gözle göresin

Kerbela Çölünde açıldı bir Gül
Koklaya Koklaya divana geldim
Uzandı manada yeşil nur bir el
Baş eğip eşiğe kurbana geldim

Baktım ki divana kırklar oturur

Kerbela Çölüne gider bir kervan,
Kervanın Başında İmam Hüseyin,
Yetmiş İki Can var Baş açık üryan,
Gözlerin yaşında İmam Hüseyin,

Kurban oldu Hakk'a düştü Yerlere,

Düşününce şo dünyanın çilesin
Ehlibeytin matemine ağlarım
Emir Hakk'tan talib Şah'ı dilesin
Kerbelada Şah Hüseyn'e ağlarım

Çok cefa çektiler yezid elinden,

Dergahında nice eren sırlandı,
Arsız gelen bu kapıda arlandı,
Cümle muhip Hak yolunda birlendi,
Hünkar Hacı Bektaş Veli Hü diye

Muhiplerin yaraları sararlar