Umut Bozğat Şiirleri - Şair Umut Bozğat

Göze alamadım gözümün onundekilerini
Yazamazdım kalemin altındaki kağıda
Düşmekte olan gozyasimi
Sezemedim yokluğunu beklerken kara kışları

Soyledim ya hiçbir şeyi söyleyemediğini

Aşkı anlatsana bana
sevmeyi anlat
Karanlık gecelerde yıldızların verdiği huzuru
Aydınlıkta gözünü kapatınca sevgiyi görmeyi

Beni anlatsana bana

Devrik cümlelerle anlatıyorum kendimi
Ne dediğimi bilmeden
Ama ne diyeceğimi bilerek.
Devrik cumlelerde seviyorum seni

Nasıl seveceğimi bilmeden

Hayat uzadikcami sikilir insan.
Hayat klasiklestikcemi sikilir insan
Veya unutup gitmeklelmi biter acilar
Kalip ta icine atmaklami

Olunce kurtulacakmisin derdinden

Sadece sevdim,
Hiç bir şey demeden.
Söylemeye utanarak
Sadece sevdim

Çölde suya hasret gibi

Anlatmak isterdim seni her dilde
Dinlesin herkes seni rüzgarın hafif esintisi ile
Herkesin kulağına fisildasin seni rüzgar
Seni anlatsın gökyüzü

Yansitsin seni deniz

Bir sokak lambasının, ışığı umut vermeyen
Bir ay ışığının yalancının sen.
Bir mum ışığısın karanlıkta parlamayan.
Bir an yanımda kalıp uzaklaşırsın sen.

Bir sevdanın cigligisin sen.