Umut Bir Şafak Şiiri - Mehmet Ali Kıpçak

Karaköy’de bir sabah, martılar özgürlüğe kanat çırpar
Umut bir şafak, parlar gözlerinde, düşler çağırır
Tramvay raylarında bir şarkı, gençler koşar hayata
Sen bir ufuk, ben dalgalar, Boğaz’da başlar bu destan

Rüzgar taşır sesimizi, Galata’dan denize, özgür
Bir simitçi bağırır, ekmek kokusu dolar sokağa, dümdüz
Kalbimiz nabız gibi, umutla atar, zincir kırmaya yeminli
Her adımda bir düş, her köşede bir gerçek, eyvallah şehir

Kadıköy’ün sokakları, kahkahalarla taşar geceye
Bir çay fincanı, falda yarını görür, çağırır hecesiz
Umut bir şafak, gökdelenleri aşar, gökyüzüne dokunur
Bizleriz bu hayat, her nefeste yeniden doğar, sonsuz