Umut - Beklemek - Veda Şiiri - Sûzi Kalp

Önce bir umut doğar sabahla,
Adını yazarım buğulu camlara,
Bir öpücük hayaldir dudaklarda
Gelirsin belki diye, hep aynı sokakta

Sonra bir bekleyiş çöküyor akşamla,
Her adım senden iz arıyor kaldırımda,
Saatler susuyor, günler dönüyor bana
Sesinle uyanmak hayal oluyor sabaha.

En sonunda veda sarıyor geceyi
Bir resim gibi düşüyor kalbimin içi
Adın susuyor, yüzün siliniyor yavaşça
Ve ben öğreniyorum, sevmek bazen gitmektir ya.