Çok uzun yıllar bekledim
ne olduğumu
ve ne istediğimi bilmeden
Çok sonra
yorgun bir sonbahar sabahı
yorgun düştüm zamana
Güneşin
kızıllığındaki
yolcu
sensin
Kendi sonsuzluğunda
kaybolmuş
İlkbahar kadar güzeldin
Sonbahar dökülen yapraklar gibi
Savruluverdin
Ne bir matematik problemiydin
Ne de bir şiir kitabı
Sen dört mevsimin tek gerçeğiydin
Yıllar sonra
okuduğum bir kitabın
son sayfalarından çıkan bir resim
olarak kalacaksın
Pişman olacaksın.
Her zaman olduğu gibi
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!