Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
yaşamdan tadabileceği bütün tatları tatmak istercesine yaşayanlardan biriyim... henüz öğrenciyim ve zamanla iyi geçinmek zorundayım oysa ki düşüncelerde kaybolurken zamanı unutmayı severim..... duygularımı derin yaşamalıyım onları en sonunda öyle bir yerleştirmeliyim ki yaşadığım her şey ben de iyi bir şeyler bırakmalı.... kaybetmeliyim ay ile güneşin dansında bütün koyu maviliklerimi çünkü içinde binlerce kendinden taşıyan siyahlarda boğulmalı sadece mavilikler ve ışık girince araya yitip gitme ...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!