Uçurumun ne olduğunu çok erken öğrendim, mecazi değil, baya uçurum.
Gerçekten nasıl var olabileceğimi düşünüyorum, bomboş bir ben.
Algılanamayan ve tanınamayan bir aptallık. Sonumu kazmam çok sürmemiştir herhalde.
Bunu nasıl hak etmiş olabilirim ki, hayatım sonsuz olasılıkta, sonsuz bir döngüde nasıl bu hale gelebildi; düşündükçe daha da kayboluyorum, benden geriye kalan tek şeyleri de bunu bulmaya harcıyorum, nasıl tekrar doğabilirdim kurtuluşum için?
Yağmuru seviyorum diyorsun,
yağmur yağınca şemsiyeni açıyorsun...
Güneşi seviyorum diyorsun,
güneş açınca gölgeye kaçıyorsun...
Rüzgarı seviyorum diyorsun,
rüzgar çıkınca pencereni kapatıyorsun...
Devamını Oku
yağmur yağınca şemsiyeni açıyorsun...
Güneşi seviyorum diyorsun,
güneş açınca gölgeye kaçıyorsun...
Rüzgarı seviyorum diyorsun,
rüzgar çıkınca pencereni kapatıyorsun...
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta