çocukların doğmasını isterler, büyümesini, konuşmasını... Oysa onlarca çocuk büyümez
ve hep küçüktür: ’Sen küçüksün, sana söz hakkını kim verdi, sus’ kanıtıdır. Gençlikte,
öğretilen değer yargısı genişletilir. Genç beyinlere; karamsarlık, umutsuzluk, kin, savaş...
işlenir. Unutturulur nice güzellikler. Çünkü, öğretilen yaşam, yiyeceksin, içeceksin,
evleneceksin ve öleceksin... Suçtur paylaşım, insanları düşünme, yarınların mutluluğu...
suçtur. Olgunlukta, yozlaştırılır değer yargısı, niteliksizleştirilir. Suçlardan arınmak için;
kurallar, yönelimler artar... ve şu istenir bunlardan: canlı, zeki, yol gösterici, yaratımcı,
Biliyorum ayıp ve mânasız
Ama peşlerinden gidiyorum
Gezmeye çıktıkları vakit
Ana kız.
Utanır da belki
Devamını Oku
Ama peşlerinden gidiyorum
Gezmeye çıktıkları vakit
Ana kız.
Utanır da belki
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta