Umut Şiiri - Bircan Güzel

Bir şeye başladığında sımsıkı umutlar besleyeceksin olacaklara dair.
Gönlünden koparak dileyeceksin.
Dilinin ucuyla değil, yüreğinin yangınıyla.
Dudaklarından değil, benliğinden dökülecek kelimeler.
Önce sen inanacaksın kendine.
Önce sen inanacaksın isteğine.
Etrafında olup bitenlere bakmakla yetinmeyip, göreceksin de.
Her bir ayrıntıyı kazıyacaksın beynine.
Öylesine kazıyacaksın ki; ezberlercesine.
Kulaklarınla değil, beyninle duyacaksın.
Parmak uçlarınla değil, avuç içlerinle kavrayacaksın hayatı.
Pençelercesine.
Sevdin mi sahip çıkacaksın kutsal sevgine.
Emek vereceksin.
Aşkının berrak suyuyla besleyip; kimseye söylemediğin,
kimselerden duymadığın kelimeler fısıldayacaksın kulağına ki vazgeçilmezi olasın.
En ufak bir toz dahi kondurmayacaksın bu asil sevgine.
Tek kişilik olacak.
Her yeni günde bir odun daha atacaksın ateşine ki sıcaklığı ısıtabilsin yüreğini.
Yalandan sıcaklıklara gönlün kaymayacak.
Kimselerin bilmediği anlamlar yükleyeceksin dizelere.
Yükleyeceksin ki sana özel kılınsın, tüm harfler seni anlatsın bir bir.
Satır aralarını umutlarınla dolduracaksın.
Ünlem işaretini isyan içeren değil,
sevgi kokan kelimelerden sonra kullanacaksın.
Ben sevdamla dimdik ayaktayım diyebilmek için.
Hiç kimseye ve hiçbir şeye küsmeyecek, nefret beslemeyeceksin.
Karşılıksız iyiliklerle dolu olacak kısıtlı ömrün ki ömür diyebilesin.
Güzel ama boş ve değersiz sözcükler için çalışmayacak benliğin.
Aksine, yaptıklarının karşılığı olarak sessizlik arzulayacaksın ki bağımlılık yapsın bu halin.
İyiliğin egosuyla beslenmesin yüreğin.
Parmak uçlarınla değil, avuç içlerinle, tüm benliğinle,
en önemlisi de yüreğinle kavrayacaksın hayatı…! ! !