Umut Şiiri - İbrahim Halil Özdemir

UMUT
Şah damarlarımda bir uğultu
Ötüşen kuşlar misali
Diren demekte..
Önümde Armutlu iskelesi
Vapurdan siren sesi gelmekte..
Ulu Tanrım,
Umut denen illeti neden verdin
Neden umutlandı insanlar
Bir türlü bekledikleri gelmemekte..
Şah damarlarımızda bir direniş,
Sabret sabret diyen
Davun ağaçları,
Çam kozalakları
Tutuşmuş güneş yangını,
Eriyor zaman denen buz
Eriyor boynumdaki umut direnişi

Kaçamıyoruz yangından
Kaçamıyoruz
Yangınlardan
Önümüzde deniz
Sırtımızda yangın
Nereye gidersek gidelim
Öleceğiz
Yaşanacak
Elbet bir gün
Ölüm
Ve biz
Biz direneceğiz,

Ulu Tanrım,
Özür dilerim,
Umut olmasa
Ölmeden ölmüşüz hepimiz
Kuru otlar,
Pelesenk eden ışıklar
Toz içinde kalmış masalarımız
Umut olmadan
Bu kadar derdimize ortak olmaz
Olamazlar
Kirli kağıtlar,
Şeffaf hülyalar
İhtirasa dalmış rüyalar
Hepsi
Umut sayesinde yaşamaktadır.

Teşekkür ederim Tanrım,
Ölmeden ölümü tattırdığın için
Çünkü ben
Öyle bilirim ki
Umut etmek
Yaşamak değil
Ölmektir.
Dirilip dirilip ölmektir.
Kaçınca yakalanan...