Umut Şiiri - Çay Şairi

Saklı hazinelerim var
Bilinmez akşamların derin ufkunda
Hani beni unutan o yar
Zenginliğime bedeldi o kadar
Saf ve samimane ecelim oldun
Ah felek ah zalim dünya
Ben bu gönlüme kimi alayım
Kime kapatayım kapıları kırık camlar
Bilemiyorum ve yorgunum ey yar
Saçlarına tarak olamadım
Ellerime dolayamadım
Her karışında seni koklayıp
Burnuma soluyamadım

Utandım ecelden,
Çekindim sevdamızdan
Korktum birazda deli ayrılıktan
Serkeş bir sevda atında durmaktan
Gayri usandım artık
Seni el güne sormaktan
Ah ayrılık ah umut
Bilmem ki nerden buluşup
Bu aşkın hatırına
Yan yana oturup
Kafa yorsak
Dirsek çürütsek
Şu halimize
Bir anlam verebilsek

Beni dizginlemezsiniz neden?
Kanlı gömleğimle mi gelsem
Yoksa az bir hayat nefesimle mi gelip haykırsam
Ve desem diyebilsem…
Laf döksem ortaya
Sizler de dinleseydiniz

İlk sözüm;
Ey umut!
Çare yok mu bu derdime yok mu bir derman?
Uyanma vaktidir gayrı derin uykudan uyan
Bir ışık ol bir ark gibi yoluma seril
Beni o yârin dudaklarında erit