Umut Şiiri - Mehmet Can Ay

Bakıyorum yine cama.
Sessizlik hakim sokağa
Yok kimse titreyen sokak lambalarının dışında.
Aydınlanacak sonuçta gün ışığında.

Karanlık, karanlıkta hep mi sana?
Sanki mutlu diğer mahluklarda.
Hepsi boğuşuyor aynı hayatta farklı sorunlarla.
Sokak köpeği sığınacak yer arasada.
Varmı herkesin aşı tabağında.

Bu mu cidden hayat geçiyor boşa.
Bugün varız yarın yokuz yaşıyoruz kavgayla.
Yinede var umudumuz güne uyanınca.
Umut olmasa yaşanır mı bu dünyada.

Dönüyor hayat Bir çark misali.
Ne geldiği ise ömrün bilinmeyeni.
Derdi,tasası,her,kederi.
Olsun ve arkadaş üzülmeye değer mi?

Neler geldi gitti, rüzgar gibi esti geçti.
Ne krallar devrildi,ne savaşlar bitti.
Seninki de dert mi?
Sarilacaksın tabi hayata toprağa tutunan kök gibi.

Olur mu şimdi devrilmek?
Güçlüsün sen arkadaş.
Kalıncaya kadar saçının son siyah teli.
Vereceksin hayata karşı mücadeleni.

Bir kapı kapansada açılmayı biliyor bir diğeri.
Hayat böyle işte üzme kendini.
Bil her daim mutlu hissetmeyi.
Elbet gelecektir günler sana hayatın gülümsediği.