Umut... Şiiri - Hamide Gul

Bir yanını güneşe döner  insan,  diğer yanı hep karanlıktır.
Kendince küçüktür dünyası ama,  içinde koca bir alem vardır ki,  farketmez bile.
Bazen,  sessizlik dahi öyle gürültülü olur ki,  bir ömür paslanmaz kulakların!
Ahir zamanın koyusundayız elbet,  vedalar da yakışmaz oldu .
Bitmenin adını uzaklaşmak koyduklarından beri ve uzaklaştıkca iyi olunacağını söylediklerinden beri soğudum insanlardan.
Gönülü yok sayıp akıl ekmeği yiyenler var ya hani, 
Dile gelse yürekleri ,  arşı deler sesleri.
Sanki hiç yaşamamışlar,  sevgi ya da huzur kokan bir hikayeyi.
Elleri hiç mi karşılaşmamış bir çiçekle,  umut dolu bir söz hiç mi değmemiş tenlerine.
Yol ayrımı muhakkakda ,  sükûtun fazlası ne zaman asılmaktan kurtarmış bir hükümlüyü!
Söylese ya en sevgili,  soğukta,  ayazda yeşerirmi hiçbir gül bahçesi!