İnsan bir muma benzer, gittikçe eriyen, eridikçi tükenen. O mumun üstünde yanan ateştir umut, etrafını aydınlatan, ufuk açan. İşte o yüzden kaybetmemeli asla umudunu insan. Çünkü sönmüş bir mumdan geriye kalan, karanlıklar içinde kalıplaşmış, öylece ve sadece duran...
Kayıt Tarihi : 9.3.2018 15:11:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!