Umut Şiiri - Aylin Müftüler

Babamın giderken
şefkatle üstüme örttüğü
gölgesidir umut
askıda unuttuğu
ceketinin
burnumu sızlatan kokusudur
her açtığımda gıcırdayan
kapıyı,
yağlamayışımdır umut
telefonumdan adını
ısrarla
silmeyişimdir
okuduğum kitaptan
bir cümleyi
içimden ona söyleyişimdir
kahveyi hep
Onun fincanından içip
içimden yüzüne karşı
sohbet etmemdir umut
O seviyor diye
sarmaşık gülüne meftun olmam
bana diktiği mavişi
beyaz saksılarda
çoğaltmaya çalışmam
üstünde bir kuru dala bile
dayanamayıp
her gün tek tek ayıklamamdır
ayaklarım ona benziyor diye
mutlu olmam
yaptığım her güzel şeyi
ona adamamdır
boşluğuna düşüp
dizimi öpsün diye
beklememdir umut
dualara doldurduğum
denizi
her gece ona yollamamdır
iyi geceler babacım…