Umut Şiiri - Yalçın Gül

Arka sırada tek başına
Hep yalnızdı Umut
Hiç arkadaşı yoktu
Olamazdı da
Ya döverdi küçükleri
Ya kırardı cetvelleri, kalemleri
Sevmedi hiç birimizi
Hatta o çok sabırlı sevecen öğretmenimizi
Bu gün duydum öksüz ve yetim büyüdüğünü
Nasıl sevebilirdi ki?
Görmemişti, öğrenmemişti ana baba sevgisini
İsterse kırabilir bütün kalemlerimi
İsterse kırabilir bütün cetvellerimi
Sabırla, umutla bekleyeceğim
Umut'un sevmeyi öğrenmesini.