(İçinde Umut Taşıyanlara İthafen...)
Sabahlar köhne gelir, geceye çarpar inat.
Ne bir fısıltı olur, ne çırpınan bir kanat.
Kim demişki geceler, gündüze yeğdir diye?
Bu aldanış kimlerin, bu acı feryat niye?
Dert olacak insanda, yaşıyorsa dünyada
Ya uyanık kalacak; yahut bedbaht rüyada.
Vur pranga kalbine, sustur ağlayan sesi,
Umutsuzluğa inat,umutlandır herkesi.
Gün gösterir yüzünü,ay pembesi tepeden,
Her sabah umut taşır,O zifiri geceden
Yılma savaş ve uzat ellerini
Bak şimdiden kazandın, gecenin zaferini.
Malatya 2011
Yavuz FurkanKayıt Tarihi : 20.1.2013 21:36:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

TÜM YORUMLAR (1)