Umuda Yolculuk Şiiri - Şenol Mersin

Gökkuşağının yedi renğine bakıyor gözlerim,
Sanki geçmişten birşeyler arıyor,
Dalıp gidiyorum renklerin ardından,
Renkli kagıtlara yazdığım mektuplar geliyor aklıma,
Sonra anılar canlanıyor kocaman gökyüzünde,
Beraber bir ağaç altında yıldızları saydığımız,
Aslında sayamadığımız dakikalar,
Sonra derin bir nefes alıp,keşke yanımda olsaydın diyorum,
Hava karardı,kararacak,
Minareden gelen ezan sesiyle,kendime geliyorum,
Yine yağmur yağıyor,
Yine ıslanıyorum,
Yine yollara düşüyorum,
Gittiğim yer belli değil,
Ayaklarım götürüyor beni uzaklara,
Beynim değil,
Karış karış kaldırımlarda ayak izlerini arıyorum,
Ama bulamıyorum,
Anlasana isyanım yokluğuna sana değil,
Şimdi bir meyhane önündeyim,
Girmeye korkuyorum,
Sarhoş olurum biliyorum,
O kadar ıslandımki bir yaprak gibi titriyorum,
İşte sokak lambası ilk buluştuğumuz yer,
Yine yüreğim sızlıyor,
Karşıdaki kahvehaneye giriyorum,
Sandalyeye oturup ikimizi düşünüyorum,
Sıcak çayımı yudumlarken,
Karşı duvardaki yazıya gözüm ilişiyor,
Aynen şöyle yazıyor,

(Sevenler ölmez)

Bu söz beni düşündürüyor,
Ve yeniden umut veriyor,
Geçmişi unutup haykırıyorum,
Seni seviyorum,
Bıraktığın yerde seni bekliyorum..