Umuda yolculuk Şiiri - Leyla Saliha Ters ...

Bir kalp, susmayı öğrenir bazen,
acının içinde değil, onunla birlikte olgunlaşır.
Ben de öyle yürüdüm;
her adımda bir hatıranın izini taşıyarak,
her sessizlikte bir nefesi saklayarak geldim buraya.

Sonra biri çıktı karşıma —
yargılamadan, unutturmadan,
sadece var olarak tuttu ellerimi.
Bakışı, fırtınayı değil, sakinliği hatırlattı bana;
sözleri, geçmişle değil, yarınla konuştu.

O, iyileştirmeye değil, anlamaya geldi;
acıma değil, direncime dokundu.
Ve ben anladım,
iyileşmek unutmak değilmiş,
yeniden sevebilmekmiş, kırık kalbinle bile.

Umut…
Adı, tam da olması gerektiği gibi bir anlam taşıyordu.
Emeğiyle, vaktiyle, sabrıyla
beni yeniden insana çevirdi.
Bir kahraman gibi değil,
bir dost, bir yoldaş gibi durdu yanımda.

Şimdi biliyorum,
her şey geçmiyor,
ama bazı insanlar
yarayı taşımayı kolaylaştırıyor.

Ve ben,
acımı inkâr etmeden,
sevginin başka bir yüzünü öğrendim onunla.
Bu yolculuk,
bir bitişin değil,
bir devamın adı:
Umuda yolculuk.