Umuda Bel Bağlayıp Şiiri - Cafer Tayyar ...

Sevginle gülerken ağlamayı
Hasretinle ağlarken gülmeyi
Senden öğrendim
Sevgiyle acıyı senle tattım ben
Bu dünyada ne umudum
Ne de dayanağım yok
Dalına tutunsam
Biliyorum ki o da kırılacak
O yüzden
Ne dala tutunayım
Ne de o dal kırılsın
Gidebildiğim yere kadar gideyim
Boynum bükük
Kalbim kırık
Gözüm yaşlı da olsa
Çıktım bir kere yola
Bu yolda ya öle, ya kala
Sevgimizden değil, ben, benden kaçar oldu
Belki bir gün diye diye
Koskoca ömür hazan gibi soldu
O gün hiç gelmeyecek
Yolum karanlık bir yol
Ya da kör bir kuyu
Sen bile değiştiremedin içimdeki huyu
Tek bildiğim içimdeki savaş
Kaplumbağa hızıyla gidiyorum
Sensizliğin pençesinde can hıraş
Her seferinde umuda bel bağlayıp
Ardından ölüyorum yavaş yavaş

20 Ekim 2003 Ankara