Ümsüle Şiiri - Abdulkadir Mıdıkoğlu

aşkına yıldız kayar, geceme lacivertler
sürüklenir kıvrımlar, gâyretler lâ mehâle
halilin sofrasında refik olur hemdertler
recm’e dursa dâhî taş, gel âsileşme hâle
.
ihrâmına gir gönlüm, şevk akar dâirevî
örtüsünü bürünmüş o aşk’a dâir evi
teninden yansıyanlar kızılımsı bir nevî
dut yaprağından tacım benzer başım zühâle
.
el yakıyorsun ey aşk! sön gitsin külüne düş
kördüğüm rüyalarda görünsün kuluna düş
ardına kadar açık bâbındır, yoluna döş
kan revân; umut gâip, uzanırım nihâle
.
tohumları serpişi; yel, sam ve faziletkâr
teâladan bidâyet, inkârcıya zillet kâr
îcbaren ateşlere sığınır zâfiyet kor
kur’asına baş eğer, başvurur arzuhâle
.
randevusunda yönüm, erişir kuş uçumu
secdesinde eritir heyhât çoğu suçumu
can, cânan bir de yoksul söyle berduş üçü mü
bir sarhoşluk içinde anlat lisanıhale