Umman Şiiri - Şevval Derin

Yine dalgalara düştük
Rüzgar şahidimiz oldu
Ayrı yere savrulduk
Kimimiz ummana daldı
Kimimizin ayağı yere bastı
Boğuluyor zannetti
Verdi kendini alaya
Daha çok gitmemiştik oysa
Kafiyeden kafiyeye sallandık
Aynı ipleri tuttuk
Tutulduk
Tutunamadık ama
Gerçekler yüzümüze geldi
O büyülü diyardan uçtuk
Topladık ne varsa
Kötülükleri yıkadı bulaşıkla

Bir sigara yetişiyor imdadıma
Yeşeriyor dallı budaklı umut
Gidecek gibi görünüyor oysa
Herkes sevdadan yakınıyor
Ama en çok onu istiyor
Yaslanacsk bir omuz
Söylenecek bir söz
Okunacak bir şiir tütüyor
Buram buram kokusu yayılıyor
Yazıyor yazıyor yazıyor
Sonra
En sevdiği sahneyi tekrarlıyor
Bir gün gelecek umuduyla
Geleceğini dolduruyor
Sınavlara taabi tutuluyor
Savruluyor zamanla
Uzun soluklu nefes istiyor damağına
Kalem geliyor yamacına
Kağıt kırılıyor yanına
Hep sevgiden bahsediyor inatla
Çocukken top pynayışları geliyor aklına
Gülüyor zamansızca
Döküyor içini usulca
Kaptırıyor kendini defalarca