Ak alınlım, çekik gözlüm,
Niye çıkmaz sesin senin.
Hoş bakışlım, doğru sözlüm,
Niye çıkmaz sesin bugün.
Bir ünlesen duyulurdu,
Uykusuz gecelerde,
Ninniler hecelerde,
Sensin en yücelerde,
Sevgi timsali anam.
Duayla uyutursun,
Bir gün gördü rüyasında Ay Atam,
Altaylarda büyük bir ışık doğdu.
Parıldayan bu tatlı ışık,
Sonraları, gönüllerde yol oldu.
Gittikçe büyüdü, bu parlak ışık,
Hedefimiz daima, insanca yaşamaksa,
Ayrılığı bırakıp, gelin birlik olalım.
Şu tarih sahnesinde, ebediyen durmaksa,
Ayrılığı bırakıp, gelin birlik olalım.
Yıllarca uyumuşuz, uyutmuş bizi eller,
Bir yer ki,
Dinine sıkı sarılmış.
Bir yer ki,
Gönlünü imanlı kılmış.
Bir yer ki,
Bilinen sadece HAK’TIR;
Bu milletin kıymetini,
Bileceğiz inşallah.
Uzanan hain elleri,
Kıracağız inşallah.
Birleşerek, hep bir safta,
Öylesine karışık duygular ki, içimde,
Sıyrılıp da bir türlü üste çıkamıyorum.
Derdi, gamı, kederi hepsi başka biçimde,
Kaldırıp da başımı, bir ah çekemiyorum.
Kelimeler yetersiz, içimi anlatmaya,
Bir değil mi toprağımız, suyumuz,
Unutma dününü bir gönül eyle.
İnsanız, beşeriz tezdir huyumuz,
Çatma da kaşını bir gönül eyle.
Neler vermiş Rabbim, bizlere nimet,
Sen gittin Başbuğum, yüce Rahman’a,
Gönül evimizde, sızımız vardır.
Kurduğun hareket, dimdik ayakta,
Artıp da eksilmez hızımız vardır.
Gafil boşa bekler, boş umutlarla,
Şöyle bir düşünüp, daldığım zaman,
Öylece yerimde kaldığım zaman,
Hayali uzağa saldığım zaman,
Gözlerim, gözlerini arıyor senin.
Gün batıp, karanlık çöktüğü anda,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!