Yokluğunda konuşmaya öyle alıştım ki senle,
ki Yolluğumda hep gülüşünü taşıdım
Kötü şakalar yaptığımda bile.
Sen öle bi yerde durdunki bünyemde
Ne taşıya bildim gittiğim her sevişmeye
Nede bırakabildim bişey olur diye küçük bir Çekmeceye
Ses olmamalı aslında giderken
Bi yalıtımlı otobüs camı olmalı mesela aramızda
Sesleri önemsizleştiren
ve
Sadece dudak hareketi olmalı
Kal denmeyi beklerken
Gelmedin.
Her seni beklediğim kara parçası üstünde, sensiz dinledim sessiz gürültüleri
Güler gibi baktım aynalara, karşımda bir hiçin eşkali
Yalanmıydı diye sordum kendime
Cevap yine gözlerimde gizli
Yalan gibi bakıyorum şimdi
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!