Ne hüzünler kurtarır seni
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Devamını Oku
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
’76 senesinin 15 Temmuzunda doğmuşum, kız çocuğu bekleyen ailemi biraz hayal kırıklığına uğratarak. Çocukluğum, üzerinde yokuş aşağı süzülen yağmur sularıyla kibrit çöpü ve kağıttan gemiler yüzdürüp gidişlerini zevkle seyrettiğimiz Arnavut kaldırımlı taş sokakları olan bir mahallede geçti. Yeşil alanları vardı mahallemizin, oyun parkı ve de içerisinde saklanarak boru savaşları yaptığımız yıkılmaya yüz tutmuş iki katlı ahşap bir evi...
Arkadaşlarım vardı; daha ilkokula başlamadan yaşaya ...
