Ümit Buğulanıyor Şiiri - Kerem Engin 2

düşler daima yaşanılandan afilli gelecek
sesi çıkmayan melodilere kalacak ortalık

gel de diyemem sana nasıl kıyayım
günbatımıymışsın ama yok benim sabahım

hekimler görmez derdimi
ışıklar bana göstermez kendini

Ey koca güneş!
Saklanma artık pamuklara, yakacaksın onları.
Ruhumu alev ettiğin gibi

Kaçma göğün sıfatından, çiçekler insan değil mi?
Yanan şu ağaçlar, benim yapraklarımdan eğri mi?

Kalemime buhar tütmeye başladı
ümitlerim buğulanıyor ve gülüyor tanrı

bir gözüm gerçeğe diğeri sana baktı
ümitlerim buğulanıyor ve gülüyor tanrı

ne güzel kuşlar vardır, öterler
hayat penceremse apartman arasına bakar

hayalleştikçe güzelleşir apartman arası
hayal kaybolur güzelleşirse apartman arası

şiir değilim okuyamazsın
insandım, değilim geri veremezsin

ömür mecbur yaşanır, kaçamazsın
vakit beş kuruşluktur, beni ikna edemezsin

günler geçti sanıp saatleri saydım
acıya mensup oldum, merhem bulamadım