Ümidin Miğferi Tunçtan

Kuru bir ağaç dalı gibi kopar vefadan
onca ömürlük hasret bırakır
ardında bir defada.
Her gün doğarsa insan
her gün batımında ayrı bir heyecan.
Ümidin miğferi tunçtan
tunçtan daha kuvvetli süngüler var her uyanışta.
Ah dili olsa da mesafelerin
bir vaveyla kuşansa.
Öyle kuvvetli sussam, ufuk ardından duyulsa.
Üşütür bu yaz, güneş yüreğimin sayesine sığınır.
Ölsem şimdi toprağı kanatırım, bin yerimden kırığım.
Sükûnete can veriyorum, yalnız duvarlarda fısıltı.
Duvarlar dört köşeli yalnızlığıma sıkışmış.
Bu mevsime zıt düşer rengim
kusuru elmadan hâllice.
Nasıl zifiriyim, koca bir kandilde.
Her yaprak günü gelince düşer takvimden
koca bir çınar takvimimde ocak,
lalenin vuslat vaktinde.