Elinden alinacak cocuguna simsiki sarilip
Ayrilmak istemeyen bir anne gibi
Tabuta elini koymus yasli gozlerle icindekinden
Ayrilmak istemeyen bir mahsun es gibi
Elinden oyuncagi alinan bir cocugun
Vermek istemeyip aglayisi gibi
Insanlari severim radyoda
Ister konusturur
Ister sustururum onlari
Bir lahsada
Ama susturamazsin durmadan konusan
'Insan dusunen hayvandir '
Deyivermiste birisi
Ovunuvermisiz hepimiz
Bu meshur soz ile
Ama bilememis ki insanlar
O dusunemiyen hayvanciklar
Bilmem neden bugun icim
Huzunle dolu?
Kaybetmis gibiyim bir hatirayi
Hepsi bir ruya oldu
Seviyorduk birbirimizi
Bir kirmizi gul elinde soylemisti
Bana sevdigini
Parklar bahceler ezberlemisti
Hikayemizi
Otururduk dere kenarinda dinlerdik suyun
Siril siril sevgimize ahenk verisini
Siirdeki sozler sanki birer
Sevgi tohumuydu
Ekiliyordu herbiri kalbe
Sicakligina gomuluyordu
Herbir sozcuk tohumu kalpte filizlenip
Sevgi olmaga basliyordu
Hayatimin aksaminda
Ne beklerim ben acaba
Heyecansiz bir sukun icinde
Geciyor gunlerim boylece
Ne cabuk bitti o genc yillar
Bakiyordum penceremden
Yokuslu bir sokaga
Geciyordu onumden insanlar aceleci
Adimlarla
Bakiyordum erkek kadin coluk cocuk
Isten donen insanlara
Tanidim artik sanki seni
Bizim sairin sevdigi Siiri
Ne sanslisin biliyotmusun
Boyle bir askla seviliyorsun
Ictendir sairimizin siirleri
Zaten uzaklardaydin
Yakinimdaydin bilgisayarda
Yokdun simdi oradada
Yanliz birakmazdin beni
Ne oldu sana
Oksuz gibi oturuyorum
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!