Zamanın sırtından
atlar geçti
Denizin hüznünü çizerek
aynanın kirli yakasına
Ve kayaların dişlerinde bir sözcük
alevlendi
Ben
küçük bir oyuncak gibi
binlerce yerimden kırıldım.
Her defasında da iyileşmeyecek
yaralar aldım.
Vücudumun her yerine saplanmış
Yapraklar ağaçlardan
güle oynaya dökülür
ama habersizdirler
o kutsal ağaçlardan
sonsuzadek ayrıldıklarından...
Konma pencereme artık
yaralı kuş
Konma!
Uç git,
kurtul artık aynaların korkunç kahkahalarından
Daha tutuşmamış zamanın ateşi
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!