A..zade;
Al kalemi çık karşıma
Meydanlar bir şair görsün
Gel tempo tuttur marşıma
meydanlar bir şair görsün
Bir deli şubatta,her yanım kardı
Bir sen mi sığmadın,dünya mı dardı?
Sevdiğim varlığı,kefenler sardı
Bu şerri hayıra,nasıl yorayım?
İşi budur seni, aldı elimden
Yapmak için seni, gürgen devirdim
Dallarını örüp,çitler çevirdim
Onu konaklara,sanma verirdim
Yaylaya kurduğum,OBAM nerede?
Samana saplara,vermezdi aman
Zalimler dünyaya,korku salıyor
Bilirim zulümden, bir haz alıyor
Sanmayasın dünya, ona kalıyor
Zalimin zulmünü övmeyin kızım…
Dünyada daima, insanlık gerek
Halkına yuvadır toprağı taşı
Kaleye çıkınca geçiyor hırsım
Hazanda başlıyor gözünün yaşı
Bahardan öteye ağlıyor Kars'ım....
Serhatte bekçidir kaledir yurda
Sınıfında kışın,yanar sobası
Kaygılanmaz ana ile babası
Tutuyor kasımda, Ata’ya yası
Okuluna gelen, bunca çocuklar…
Cahilin elinde, kürekle kazma
Elbet benim, işin piri
Akıtarak, alın teri
Zihinleri, tuttum diri
Öğretirim öğretmenim...
İnsanoğlu, buldu yazı
Her yeniliğe, temeller atan
Bizleri çağdaş, topluma katan
Yıllardır bizi,ayakta tutan
İlkenden eser,kalmadı Ata’m…
İstedik kimse, işsiz kalmaya
Hatırlayıp, onu bilin
Saygı duyar, Oğuz elin
Hep doğruyu,söyler dilin
Dedem Korkut bir ozandır..
Allah diye, diye erdi
Bedenim yarımdır, gönlüm bir handır
Bu vücut emanet,aslolan candır
Bana acıyarak,kendini kandır
Özürlüyüm özür, özde olmasın…
Kin ile nefreti, gönlümde yaktım
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!