Ulu düşüncem Şiiri - Ömer Çetinkaya

Bendeki ulu fikir,senin varlığın bilmem,
Her emrini severek,emrine boyun eğmem.

Bu ulu düşüncemi,öğmüş benim efendim,
Bunu kıvanç bilirim,biliyor isem kendim.

Senin bin bir ismiyin,cilvelerini görmem,
Şu yalancı Dünyada,gizli sırlara ermem.

Temenni'İm bunlar değil,tek hedefim kulluğum,
Benim neyime yetmez? Ona ümmet olduğum.

Ne gül beni cezb eder,ne baharda kar suyu,
Efendim'in sevgisi,tebliğiyin kokusu.

Bence Dünyalar değer,tebliğin ve Hadisin,
Ulaştırana şükür,işte beynimde sesin.

İlelebet bu Dinin,Müdavemi kulumdur,
Senin çizdiğin hudut,benim hayat yolumdur.

Efendim Peygamberim,Sultanım Can Ahmedim,
Hayatımın membağı,Sevgili Muhammedim(asv) .

Senden gelen bu Nurla,doldum da taşamadım,
Aramızda engel ben,sana ulaşamadım.

Üç beş günlük ömrümün,yok önemi yolunda,
Hayır beni korkutmaz,acı keder ölümde.

Bir ulu düşüncem var,senin yolunda ölmek,
Yüreğimden yapılmış sana doğru yol olmak.

Peygamberim Sultanım,hasret çekilmez böyle,
Ne olursun Efendim,Bize şefaat eyle.

Yolumu aydınlatan,elbette senin Nur'un,
Acizim huzur yerim,ancak senin huzurun...

07.02.1989