Ülkesiz Aşkın Sürgünü Şiiri - Burhan Güler

Ülkesiz Aşkın Sürgünü

Bir aşk kaldı içimde — yarısı sen,
yarısı bir sınırda donmuş sabah.
Bir kentin harfleriyle sürgün edildim,
adımı unuttu duvarlar,
sesimi — bir yasak rüzgâr taşıdı uzaklara.

Sen gül kokardın, ben barut,
ellerimiz birbirine değdiğinde
bir ülke susardı içimizde.
Kırık aynalarda çoğaldık biz,
bir yüz bin oldu acımız,
her biri ayrı bir isyan,
her biri aynı yara.

Şimdi bir kuş öter,
göğsümdeki boşluğu yoklar.
Bilirim, acı da bir yurttur bazen,
sürgün de bir sevda biçimi.
Ve sen —
benim ülkesiz aşkım,
yıkılmış şehirlerimin kalbinde hâlâ yaşarsın.

Burhan GÜLER