Ulan Şevki Şiiri - Mehmet Gezer 2

Makam, mevki ve dünya zevki
Paraya düşkün bizim haylaz Şevki
Kendi elleriyle babasını koymuştu musalla taşına
Ölümden ibret almazdı aklar düşmüştü saçına
Hey gidi dünya kimler geldi kimler geçti
Dünyanın kanunudur, ekenler ürünlerini biçti
Makam, mevki ve dünya zevki
Ah düşünme yoksunu haylaz Şevki
Kara köprünün altında nice sular aktı
Bizim haylaz Şevki cigarasını yaktı
Gönül kervanına katılmayan yürek yaktı
Zamanla kimi yürekler ferahlandı
Kimi yürekler yandı
Bizim haylaz Şevki dünya hayatına kandı
Kendini bu alemde ebedi sandı
Makam, mevki ve dünya zevki
Ah düşünme yoksunu haylaz Şevki
Dikkat çekmek için özenle cümle seçerdi.
Cümle aleme kendini ele verirdi.
Cümle alem içinde kurduğu cümleyle adını yere sererdi.
Cümle alem onu sevmezdi.
Makam, mevki ve dünya zevki
Ah düşünme yoksunu haylaz Şevki
Yaz gelince yazdan kış gelince kıştan şikayet eder.
Ne Kabil'den ders alır. Ne Habil'i örnek alır.
Bütün nasihatler onu teğet geçer.
Nerede çürük bir şey varsa onu seçer
Ulan haylaz dünyayı verseler sana doymasın
Hep bana hep bana Ya Rab şükür demesin
Makam, mevki ve dünya zevki
Ah düşünme yoksunu haylaz Şevki
Ne zaman kendine vereceksin çeki düzen
Bilmez misin her suda yüzülmez
Öğrenmedin her sorun parayla çözülmez
Babasından ders almadı.
Ölüm tokmağı kapıyı çaldı
Ulan haylaz sonunda yatın musalla taşına
Giderken dahi bakmadın gözümüzün yaşına
Makam, mevki ve dünya zevki
Ah düşünme yoksunu haylaz Şevki