Ukala Şiiri - Rifat Kaya

Ukalanın olduğu yerde bilgeye yer yok
Ukala küfletir çürütür gebertir aç tok
Konuşurken dili dudağı stafilokok
Ukalâ gönül bilmez fırlatır zehirden ok

Konuşurken süslese de kelimeleri kof
Ne söylediğini bilmeyen nefesinden pof
Hal tavrı akıtıyor yalan dolan molotof
Ukalâ gönül bilmez sıktırır zakumdan ok

Her kelâmı dillerindeki çerkeften akar
Dinleyenlerin arşı azmanında iğbirar
Yaşantısı başı boş ayaksızlar cüretkâr
Ukalâ gönül bilmez çarpık elektroşok
Rifat KAYA