Öyle uzaksın ki
Nefesin
Benden da yakın
Doruklardan akan kan
Kadar uzak
Bir demircinin körüğü kadar
Siner kokusu toprağın
Yağmurla yüzleşince alnıma
Alnım mitolojik bir kahraman sanki
Ufacık sepetini yazgısına tutuklayan bir çocuk
Sanki, sanki yağmurda toprak ufalayan
Necef çölünde bir bedevi
Bir ağıt tutar gözlerinde ay
Ay parıltısı kuyuya düşer
Çağırır Resulü
Kuyunun gözlerindeki ay
Sırtlamışız dünyamızı yavrum
Yanlışların kelepçesidir ellerimizdeki
Hepten ayrılık,öylesine kumral
Sarıyor boynumuzu her yandan
Kırıldı çiçeklerin utancı
Gözlerinden dökülüp gittiler
Şairliğim soldu gülüşlerin yanında
Sana şairliğim öyle vakitsiz
Gidersem seninle giderim
Doru taylarla kar akıntısı ovalara.
Yamaçlardan koşarak sırılsıklam
Çimen kokar,kar kokar, sonra sevda
Gidersem seninle giderim
Doludizgin hüzünsüz yaşamalara
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!