Ufukta Kaybolmak Şiiri - Kenan Kara

Güz geçti sevgilim
Senli benli bir kış mevsiminden geçiyoruz
Duvar önlerinde beklediğim onca yıldan sonra
Anladım ki
Güneş hep aydınlık günlerimize doğmuş
Senin ellerin gibi
Bir hiçlik girdabında
Karanlıkta bağdaş kurmuş
Beyhude günlerimi sayarken
Kimse elini uzatmamış

Hayatla vedalaştım bugün
Yalnız büyüyen
Bir mimoza ağacına bağlı ellerim
Bu düğümü yalnız sen sezebilirsin
Yolculuk ne yanadır
İşte ellerin
Burada nefesin
Sonsuzluğa muhtaç güzelliğinle
Seni seviyorum
Sudaki resminden
Korkmuyorum
Senli bir gökyüzünden
Uçuşuyor kelimelerim
Kasvetli gecelerin bağrında
Yüreğime kök saldı
Apansız gidişin
Donmaya hazır sular içindeyim

28/12/2018