Dinmez hakir gönlümdeki kanlı yaşlar,
Utanmaz hiç ağlamaktan tekrar tekrar,
Keder içinde, geçer kendinden, çarpar,
Ufuklarda aradığı o zayi yar için...
Usanmaz! hep mahcup, hep çileli,
Bu hale ne var bir teselli,
Nede ki efsunlu yarin kendisi,
Hiçbir şey yok, şu fakir hayalden gayri,
Ki o da hep uğrar sükuta,
Ama özlemekteyim hâlâ, ufuklarda o yari...
Kayıt Tarihi : 15.6.2017 22:32:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
metehan bey saygılar daha önceleri dikatsizliğimi af buyurun saygılar
TÜM YORUMLAR (2)