Ufuk Güney Şiirleri - Şair Ufuk Güney

Bazen bulanık bir hayata benzer resimler
Hiç bir zaman adını kayamadığınız düşünceler
Kare kare film karalerine döner yaşamlar
Derin bir haksızlık çarkında dönüyor insanlar

İçimde bir kadın var sessizce ağlayan İçimde sensizliğin bıraktığı derin izler Söylenmemiş sözler yazıyorum sana Oturup bir köşeye sensizliğe içiyorum Boş kadehleri yüreğimde parçalıyıp Sensizliğe ağlıyorum hıçkıra hıçkıra İçimde bir kadın var kalbi kelepçeli İçimde sensizliğin bıraktığı derin izler İçimde tarifi mümkün olmayan sözler Seni yazıp aşkımıza ağlıyorum susarak İçimde bıraktığın acılarla avunuyorum Belki seni anlamıyor gibi hissetsende Duygularını çok iyi anlıyorum küçüğüm İçimdeki kadın artık özgür ve suçsuz Artık göç eden kuşlar kadar özgürsün Kanatlarını özgürlüğe çırpa bilirsin Hiç usanmadan hiç korkmadan kadınım Hiç bir söz yokturki aşkı anlatmayan Hiç bir söz yokturki seni unutturabilen Dokundukça tenlerimiz bir birimize Dudaklarımız çaresizliğe bürünüyor Beni unutma dedikçe seni arıyorum Herşeyi unuttum sevmeyi sevilmeyi Bir tek seni unutamıyorum birtanem Dalıp dalıp gidiyor gözlerim sensizlihe Ömrümün son demlerini yaşıyorum Karaladığım beyaz safalarda saklısın Gözyaşlarım içime akıyor sessizce Sadece sen varsın hayal dünyamda Sadece sana aşık bu serseri kalbim Biliyorum tüm yaşananlara ramen Beni unutma desemde unutacaksın Unutmak ve unutulmak benim kaderim Sana son sözüm beni unutma kadınım...

Değermiydi bir vafasız uğruna
Beni terk etmen
Değermiydi bir kitapsız uğruna
Başımı yerlere eydirmen
Susma konuş benimle
Nereye kadar kaçacaksın benden

Bir boşlukta yüreğim gidişinle birlikte
Zaman ayarlı bir bomabagibi bekliyorum seni
Giderken senin ardından ağlamayacağım diye
Kendi kendime cevapsız sorulara mahkum oldum
Kurgulu düşlerimde seni ararken aşk denizinin
Kıyıya vurmuş ölü balığı gibi mahkum oldum sensizlikten

Acıları içine birer birer çeken küçük bir kız çoğuyum
Elimde bezden bir bebek oyun oynuyorum anlamsızca
Hayaller kuruyorum haftalar aylar yıllar boyunca
Pembe hayallerimin ulaşılmaz düşlerinde kaybolmak
İstiyor olsamda kaybolamıyorum tos pembe dünyamın
Çaresiz kimsesiz kalmış meçhul karmaşık yollarında.

Oysa hayatta yaşanacak çok şey vardı aşka sevgiye dair

Bir umut bekledim her dakiyka her saniye

Belki birgün dönersin diye

Malatya suskun Malatya yasta
Malatya sessiz sessiz bana ağlıyor
Tüm şehirler sussada
Malatya susmuyor
Yüreğimin yangınları gibi
İçten içe yakıyor her zerremi

Bir meçhule gidiyor hayatımın baharı,
haykırıyorum,
dostluk içinde yanlızlığıma.
Bir not yazıyorum,
karanlık, acımasız, beyaz sayfalara.
Dur diyorum yorgun bedenime.

Ölümsüz kahramanlarla doludur
Vatan toprağının her bir santimi
Hele bir kalkında bakın ardınıza
Ölümsüz kahramanlar
Dünyaya örnek olmuştur
tarih boyunca çanakkale yiitleri

Dünya bir sahne bizlerde oyuncuyuz içinde

Oyununu iyi oynayan geçer bu alemde

Sınıfta kalan ise çeker içine