Ufuk Boşaldı Şiiri - Oğuzkan Bölükbaşı

Hayır demeyeceğim tekliflerine, zaman bana bakmadan ilerliyor
Seninle kiraz mevsimlerinden, portakal bahçelerine uzandığımız
Yollarda ayağımıza takılanlar, taşlar veya otlar değildi sevgilim
Hayatın kendisiydi bilemediğimiz, ve ezip geçtiğimiz aldırmadan

Rastladığımız neler vardı, o salya sümük çocuklar, veya gelmesi zor akşamlar
Son dükkan kapanırken şehirde, bir şişe rakı ve bir ekmek alıp döndüğümüz zamanlar
Kimsenin rakı içmediği ramazanlar boyunca, seninle iftar etmedik nedense
Top atılmadan önce çalan neyle, bir hüzün inerdi yüreğimize
Ben aşıktım, sense
Kalbimizde raks eden bir rakkase
Tüm sazlar tarumar, kalemler kırık kaldı

Arkadaşımdın,veya arkadaş neyse ondan zannettiğim biriydin
Çocukken kimsenin anlamadığı, kavgaya birlikte giderdik
Elimiz yüzümüz kan içinde, her yanımız acırken yüreğimizin sağlamlığı yeterdi
Bazen dayak yer bazen döverdik, biz arkadaştık
Aşk, akşamları içip ağlamaktı, sen ağlardın ben dinlerdim
Gurur ayaklar altında kalsa da, sevdiğini anlatırken gözlerin gülerdi
Sesimiz kargalara benzerdi, yine de şarkı söylerdik, meyhaneci gülerdi

Bak çok fazla geçtik hayatın bize tahsisli yolunu, ortaların ötesindeyiz
Yine de aşk hayalindeyiz, arkadaşların peşinde koşarken aşk izimizi sürsün
Hayır demeyeceğim tekliflerine, zaman bana bakmadan ilerliyor
Bazen kırmızda geçmek lazım gibi geliyor, iki kadeh fazla içmek kolesterole aldırmadan
Etin en yağlı yerine abanmak, acı yeyip yanmak Allah yanmak
Aşka bulanmak

Ufukta beklediğin gemi kaldı mı…..