Yüreğimin rüzgarıyla haykırdım uçurumdan kendime
Bütün dallarım göç etmişti bedenimden
Bir kök kaldığımı bahar gelince anladım
Kelimelerim heyelana yakalanırken;
Örtülüyordu ve gündüzler yıkılıyordu gözlerimin içinde
Çıplak ruhları gördüm ve mağrurluğu gömdüm bir yerlere
Kambur ışığa yaslanan simsiyah sürüler dolandı günlere
Her rengi cüssesinde fark ettiğimde;
Kucağımda taşıdığım geçmişin sayfaları kopardım
Benliğimin türküsünü uçurumda göndere çektim.
Ben miydim simsiyah fotoğrafların karesindeki kız?
Cimri bakışlarla insana kıyafet biçen günler, dünlerde mi kaldı?
Dallara tutunduğum ve yamacına çıktığım hayatta,
Uçurtmalar uçurdum ve uçurtmaların dansını izledim gökyüzünde
Uçurumdan söyleyeceğim sözlerim var herkese,
Yaralı değilim bundan böyle..
Kayıt Tarihi : 20.5.2025 12:54:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!