Uçurum Şiiri - Ayrılıkların Şairi

Aşk en emsalsiz uçurumların kenarında bile açabilen bir çiçeğin,
En şiddetli fırtınalara dahi dayanabilmesi gibidir
Aşk rüzgarının savurduğu sevg tohumuydu bizimkisi
Gitti kondu mutluluk uçurumunun yanına
Tomurcuklandı önce açtı bütün güzelliğiyle
Hani o gül dayanacaktı bütün fırtınaların şiddetine
Kırılıverdi azıcık esen ihanet esintisiyle
Yanlızlık kitabımın arasında kuruttum o gülü
Soldu git gide umut yaprakları döküldü
Bir tek tohumu kaldı en orta yerinde
O tohumuda ben kendi ellerimle parçalayacağım
Çünkü gerek olan bu hayatta,
Yer yoktu bu sahte sevgi tohumuna
Ve gittim o mutluluk vaad eden uçurumun yanına
Kendimi bırakmak istedim boşluğa
Başaramadım.......
Çünkü biliyordum ki daha nice aşk rüzgarları esecek
Ve nice sevgi tohumları yeşerecekti kalbimde