Kuşlar ötmez, insan geçmez buralardan vakit kara kıştan bir seher
Gece gündüz farketmez sensiz her dem karanlık her dem keder
Aydınlık ne yıldızlarda ne güneşte sevsen beni yeter
Şimdilerde üşür tabiat ağaçlar boynunu eğer
gönülse tutmuş ateşten; zemheri kapıda olsa da ne eder
Gözlerim gözlerine değince yeniden öğrendi ağlamayı
Gözyaşlarım pınar oldu susuz gönlüme hatırlattı yaşamayı
Kara bulutlar imrendi bana yağmur bile bıraktı yağmayı
Açıldı kabuk bağlamış yaralarım gel şimdi ancak sen durdurursun bu kanamayı
Kayıt Tarihi : 28.5.2017 05:01:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!