Her nedense ben seni hep
Gün batarken sevmişim.
Sen merkezli depremler yaşadım
Seni katarak
Şimdi kurtarılmaya muhtaç
Yıkık sevdalar senden bana arda kalan
Artık uçuk yarasın
Kıyısında dudağımın
Gün batarken
Üstüme çöken karanlığında
Gömsemde sessizliğine bütün acılarımı
Arsız yeşertiler olur
Çığlık olurum
Gün batarken sensizliğine
Kırağı olup zülüflerine düştüğüm
O beşinci mevsimde
Kimbilir kaç genç kız
Kıskançlığından çatladı
Hülyalarının hırçın dalgalarında
Ayın Güneşi
Gecenin gündüzü
kovaladığı
En olmadık kasırgaların bile dindiremediği
kaynayan bu volkan tufanında
Verimsiz ve çorak yüreğinde yetişen
Çalıların tutunacak neresi var ki
Ve sen tamamlayamadığım bulmacanın
Karelerinde saklısın
kim bilir
05.01.2003
KANDIRA
Şahabettin Işık
Kayıt Tarihi : 18.5.2025 21:21:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!