Uçsuz bucaksız Şiiri - Murat Ülkü

Uçsuz bucaksız bir deniz
Sensizlik, dipsiz bir kuyu...
Her anımdasın, her nefeste
Ama bir yoksun ki, bin hüzün
Elim uzanır boşluğa
Soğuk duvarlar şahit bu duruşa.
​
​"Seni bu gece çok
Özledim." diye fısıldıyorum
Rüzgâra, duvara, gökyüzüne
Bu sesi hangi gece duyarsan duy
Bilesin ki, o an
En çok sana ihtiyacım var.
​
​Bir resmin var avucumda
Eski, solgun ve sessiz
Gülüşün ki, en büyük lütuf
Şimdi bir hatıra sadece
Dokunsam, kırılacak sanki
Oysa ben seni kırmak değil, yaşatmak isterdim.
​
​Geceler uzun, hayaller dar
Sensiz geçen her saniye
Bir asır gibi uzar
Ne zaman gülsün yüzüm
Bir bıçak sırtı gibi keskin
Çünkü yanımda sen yoksun.
​
​Mesafe değil ki aramızdaki
Kalbimdeki yangın, avuçlarımdaki bu buz
En yakından bile uzağım sana
Ruhumun derinindeki yara
Ne zaman iyileşir, bilmem
Belki de sadece sen dokunursan...
​
​Sana ait olan her şey
Bir mektup, bir şarkı, bir koku
Hepsi de birer dilsiz şahit
Bu tarifsiz hasretin
Her satırında sen varsın
Her mısrada biraz daha eriyorum.
​
​Ne zaman bitecek bu çile
Bu gönül sürgünü, bu ayrılık
Bir umut ışığı yak
O ışıkta kavuşalım
Yarın değil, şimdi, hemen
Özlemek bitsin, sarılmak başlasın...