Üç Yüz Yıl Ağladım! Şiiri - Mehmet İslami

Merhâmeti sonsuz yüce Ellâh’ım
Rahmetine muhtacızdır biz senin
Zâtına yükselir günâhtan âh’ım
Rahmetine muhtacızdır biz senin

Cennetten dünyâya düşmanla geldim
Üçyüzyıl ağladım yalınız kaldım
Şefeat gelince!; Hawwa’mı buldum
Yoksun ki; umrunda olayım senin

Âlemde mahlûkat beni görünce
Yese düştü cümlesiyle karınca
Lânetullâh hâllerini görünce
Dedi; parçan bulunmayacak Senin

Mahlûkat sordu ol azazile
Dedikler; bu nedir? Nereden gele?
Dedi: size düşman hepiniz bile
Dediler; Sonu nolur hadisenin?

Azrâil dedi ki: Sizi öldürüp
Yeryüzünden neslinizi kaldırıp
Kendisiyle bu dünyayı doldurup
Gözyaşına bakmaz ki o kimsenin

Dediler ki; aciz hâlimize bak
Bunun bir çaresi vardır muhakkak
Onu öldürmekle olur bu ancak
Köpeğe dediler ‘krallık senin’

Köpek gururlanıp Âdeme baktı
Yürüdü, onu parçalayacaktı
O anda Cebrail semâdan aktı
Dediki: Başını okşa gelenin

Geldi; Âdem başını okşayınca
Köpek, ayaklarını yalayınca
Ve böylece ona tâbî olunca
Dostu oldu gelecek nesl cümlenin

Azîm-i, kibriyâ; yoktur ki eşin
Kardeş düşmanlığı, neden kardeşin
Diyorsun ki: Selâmlaşıp birleşin
Rahmetine muhtacızdır biz senin

Dilerse dağdan aşırtıp yürütür
Bazı kulu nimetlerle bürütür
Bazısına verdiğini çürütür
Hakkına tecâvüz yoktur kimsenin

Ne güzel bir dostsun gönlümde yârsın
Onsekizbin âlemler de sen varsın
Kullarını lütûf, kahrla sınarsın
Depremle hizayâ gelen ülkenin

İmânı Kâmille iki dünyâda
Şereflendirde özendirme yâda
Yapılan amel yazılır kitâba
Mükâfatı, Mücâzatı listenin

Unuttuk ilkbaharlar ile yazı
Ellâhı zikreder şuara sazı
Biz Senden razıyız, Ol bizden razı
Kıssalardan aldığımız hissenin

Kereminden istiyoruz yâ Rabbî!
Bizleri afvet diyoruz yâ Rabbî
Hidâyetin bekliyoruz yâ Rabbî
Rahmetine muhtacızdır biz Senin

Ebânın mahduma faydası yoktur
Yapılan amelle gözleri toktur
Çünki Cehennemde kadınlar çoktur
Hem Meleği hem şeytânı âlemin

Üç şeyine sahip ol der Peygamber
Önce; Elden, dilden, belden ve haber
Hıfzedenler bu üçünü beraber
Seçilmiş ümmeti olur devrenin

Ârifânların dediği bir husûs
Biliyorsan söyle, bilmiyorsan sus
Görenler zanneder ilmine mahsus
Gönlünde âlleme olur herkesin

Münkir’den, Müşrik’ten, Mürtet’den koru
Beşeri şeytani her dertden koru
Ruhen şeytanlaşmış beşerden koru
Emrindeyiz yâ ilâhî! Biz senin

Ruh çıkınca elâ gözün süzülür
İki metrecik bir çukur kazılır
Bir Fâtihâ oku diye yazılır
Dili dönmez vesveseli kimsenin

Başında nöbetçi mezâr taşına
Belkide girersin dostun düşüne
Münkerin Nekirin başka işi ne?
Amelini soracaklardır senin

Diyecekler söyle nasıl yaşadın?
Karagün dostların yâdeder adın
Mağfirat, dileği olan feryâd’ın
Âfiyetini istemek içün Senin

Hakîkât perdesi açıldığında
Fenâ âleminden göçüldüğünde
Âlemi bekâya geçildiğinde
Rahmetine muhtacızdır biz Senin

Ben ölünce ne derlerse desinler
Yaşıyorken nolur bir dinlesinler
Güçlüyseler ölümü önlesinler
Hakkı yok haddine değil kimsenin

Kalmadı İSLÂMİ; ağzında tadın
Sen onlara canı, başı adadın
Selâm bile vermez oğlun, avradın?
Üzerinde tepinecekler senin