Üç Yüz Otuz Üçüncü Şiir Gönül Üzerine

Boşuna geçti şu ömrün
Gönül sana söylemiştim
Şimdi tozlu yolda sürün
Gönül sana söylemiştim

Çiçeksiz kuşsuz dalların
Çaresiz titrek ellerin
Perişan senin hallerin
Gönül sana söylemiştim

O bir gonca gül bağında
Hem de en güzel çağında
Ama burnu kaf dağında
Gönül sana söylemiştim

Sesini o hiç duymadı
Sevmedi seni saymadı
Adam yerine koymadı
Gönül sana söylemiştim

Aklın sözüne kanmadın
Kanıp köşene sinmedin
Gözlerden yağdın dinmedin
Gönül sana söylemiştim

Gözyaşın karıştı tere
Tuzağa düştün kaç kere
Acılar çektin boş yere
Gönül sana söylemiştim

Çektiğin kaç ömür eder
Acıların sana yeter
Ağla istediğin kadar
Gönül sana söylemiştim

Yüzüne bile bakmadı
Muradın mumunu yakmadı
Seni üzmekten bıkmadı
Gönül sana söylemiştim

Ondan murat alamazsın
Alıp mesut olamazsın
Taş kalbe kök salamazsın
Gönül sana söylemiştim

Gelen de geldi başına
Bırakıp gideydin işine
Doyma gözünün yaşına
Gönül sana söylemiştim