Ben sadece olasızlık ihtimalimizi
düşünüyordum..
Sen sadece varlığımızı,
bir ormana benzetiyordun bizi..
Sorun şuki,
iki uç notkada,
sen ve ben karışıyorduk birbirimize..
Sen sevmenin,
ne denli,güçlü oluşunu..
Ben sevmenin,
ne denli,zayıf oluşunu..
Orta çağdan kalmışlığımızı,
yok etme çabalayışlarımız..
Daha güncelleşme hesaplarımız,
ki,zaten militanlaşan içselliğimizin,
zindanlaşmış yanını,
yok etmek umudu..
Hiç soyunmayalım,
boşuna..
Evet soyunalım,
kaçış yok yarına,
ki,zaten bugünden iyleşmezsek,
yarına kaçmanın gayesi sıfır derecedir..
Bize bir iyilik yap
ve
uç noktalarımızı birleştirelim,
tüm maviliklere bürünerek,
yol yol,olalım,
en beyaz renklerimizi giyerek,
uçalım,
neresi mavi keza beyaz ise oraya...
Şair Meral&Meri
/03/02/2012/
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta