-Garip şey! -
Tuhaf canlıdır insan; kınanmaz oluyormuş.
Biraz güç bulduğunda, sınanmaz oluyormuş.
Yaşı olgun hâl alıp, tam da muhtaç ânında;
'Tanrı' denen varlığa, inanmaz oluyormuş.
-Unuttuğumda unutulurum-
Ben, nefsimi, kibirle karıp koyulttuğumda;
Zikri perdeleyerek, kalbi uyuttuğumda;
Benliğimi sarmalar unutulma denen dert;
Her şeye zihin yorup, Rabb'i unuttuğumda.
-Böylesi acı! -
Ey hoş gönlüm, darılma. Rabb'i tam bilemezsin.
Haktan ilham gelmezse, ilmine giremezsin.
Yere, göğe bakarsın; mükemmel yapı diye;
Yapanını sormazsan, ''Allah var'' diyemezsin.
(8 Nisan 2007)
İbrahim Faik BayavKayıt Tarihi : 8.4.2007 16:55:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiir, Ertuğrul ÖZKÖK'ün, 8 Nisan 2007 tarihli Hürriyet'teki 'Şimal Ekspresi'nde iç savaş' başlıklı yazısı üzerine yazıldı.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!